Mój mąż śpi według określonego wzoru. Oddycha coraz głębiej i głębiej, następnie przestaje oddychać tylko po to by znów zacząć oddychać jednak z jakiegoś rodzaju chrapaniem…
Mój mąż śpi według określonego wzoru. Oddycha coraz głębiej i głębiej, następnie przestaje oddychać tylko po to by znów zacząć oddychać jednak z jakiegoś rodzaju chrapaniem. Po tym następuje westchnienie, uspokojenie i wzór powtarza się od początku. Staram się zmieniać jego pozycję podczas snu, ale i tak nie mogę przez to odpocząć a mąż wydaje się być bardziej poirytowany niż był wcześniej. Czy takie chrapanie może zostać usunięte operacyjnie?
To, co tak ładnie opisałaś, profesjonalnie nazywane jest „bezdechem sennym”. Jest to problem coraz częściej spotykany, który jest odbiciem zwiększonej liczby jednostek otyłych pośród nas. Czasami takie zjawisko nazywane jest „obturacyjnym bezdechem sennym”, kiedy górne drogi oddechowe są zwężone zmuszając mięśnie oddechowe do cięższej pracy, ale to tylko jedna z wielu konsekwencji otyłości.
Miliony ludzi na całym świecie chorują na bezdech senny. Staje się to coraz częstsze wraz ze wzrostem wieku populacji i występuje częściej u mężczyzn a zwłaszcza tych, którzy są otyli, palą papierosy, mają grubsze gardła, lub możliwie delikatniejszą tkankę w okolicach nosogardzieli.
Bezdech senny jest jednym ze współczynników nadciśnienia. Podwyższony poziom dwutlenku węgla, oraz spadek tlenu we krwi mogą wywoływać zmiany naczyniowe. Badania dowodzą również, że grupa osób cierpiących na bezdech senny jest bardziej narażona na chorobę niedokrwienną serca, zaburzenia rytmu serca i jego niewydolność, niż reszta populacji.
Nic dziwnego, że twój mąż stał się bardziej poirytowany, ponieważ nie zaznaje należnego odpoczynku, tak samo zresztą jak Ty. Ludzie cierpiący na bezdech senny często bywają zmęczeni w trakcie dnia, narzekają na bóle głowy, oraz zdarza im się zapominać o różnych rzeczach. U niektórych mężczyzn można również dostrzec zaburzenia seksualne. Powinni być uważnie monitorowani pod kątem nadciśnienia.
Niektórzy ludzie doznali ulgi po wykonaniu tak zwanej „Smnoplastyce”. Jest to operacja, która polega na usunięciu tkanki miękkiej z tyłu gardła- włącznie z języczkiem i podniebieniem miękkim. Taka operacja może przynieść korzyści, jednak jak na razie najbardziej skutecznym leczeniem jest tak zwane „CPAP”. Jest to skrót wyrazów, które w języku angielskim oznaczają Ciągłe Dodatnie Ciśnienie w Drogach oddechowych. Urządzenie, które zwiększa ciśnienie w drogach oddechowych jest używane do podtrzymywania tkanki tak, aby drogi oddechowe pozostały otwarte podczas snu. Oczywiście potrzeba czasu, żeby przyzwyczaić się do tego, jednak pacjenci łatwo dostosowują się do funkcjonowania aparatury i bardzo szybko zaczynają doceniać ogromne korzyści płynące z używania jej. Poprzez zredukowanie wahań ilości tlenu i dwutlenku węgla we krwi, CPAP usuwa podstawowe mechanizmy, które mogą się przyczynić do nadciśnienia i chorób serca.
Oczywiście CPAP nie powinno być traktowane jako jedyne leczenie. Większość ludzi chorująca na bezdech senny doznaje ogromnej poprawy zrzucając jedynie wagę. Nie wspominałaś o wadzę męża, ale zgaduję, że ma około 10kg nadwagi. Jeżeli jest to prawda możesz mu pomóc zmniejszając porcje posiłków, podając je w odpowiednich porach i zachęcając go, żeby nie jadł pomiędzy nimi. Ludzie, którzy konsumują dużo tłuszczu, jak w czerwonym mięsie, serze itp. mogą zrzucić kalorie unikając takich produktów. Niektórzy jedzą dużo chleba i zredukowanie ilości jego spożywania również może pomóc zmniejszyć wagę. Najnowsze badania nad spożyciem cukru pokazały, że nie należy używać więcej niż siedem (dla kobiet) i dziewięć (dla mężczyzn) łyżeczek cukru dziennie. Bardzo łatwo przekroczyć tą ilość, biorąc pod uwagę, że wiele napojów to po prostu aromatyzowana, posłodzona woda, która zawiera do jedenastu łyżeczek cukru w jednej szklance.
Nie zapomnij zachęcać go do ćwiczeń i regularnych spacerów. Pomoże to zwiększyć wydajność metaboliczną. Zalecamy również odwiedzić waszego lekarza. Wygląda na to, że Twój mąż powinien znaleźć się pod stałym medycznym nadzorem.
Artykuł Allana R. Handysidesa i Petera N. Landlessa
Tłumaczenie: Adam Kurz, Czerwiec 2014