Tak jak mój ojciec, cierpię na chorobę zwyrodnieniową stawów. Zastanawiam się czy choroba ta
została przeze mnie odziedziczona i co mogę z tym zrobić. Największym problemem jest ból
kolan, który towarzyszy mi przez większość czasu. Mam 67 lat i muszę przyznać, że posiadam
lekką nadwagę.
Nie wspomniałeś/wspomniałaś czy jesteś kobietą czy mężczyzną a może to mieć duże znaczenie,
ponieważ kobiety z chorobą zwyrodnieniową stawów cierpią na silniejsze bóle kolan niż
mężczyźni. Około 25% osób w wieku powyżej 55 lat cierpi na artretyzm kolan i ta tendencja
wzrasta wraz z wiekiem. Zarówno Osteoartroza rąk, jak i inne formy artretyzmu mogą być
dziedziczne. Do zachorowania na tą chorobę mogą przyczyniać się również takie czynniki jak
przebyte urazy, nadmierny nacisk na kolana w pracy i oczywiście otyłość.
Artretyzm jest zapaleniem stawów i niesie ze sobą ból, który następnie może powodować
osłabienie mięśni. Podszycie chrząstki kości stawowych zostaje uszkodzone a nieregularne
powierzchnie są przez to jeszcze bardziej narażane na uszkodzenia – jest to typowe błędne koło.
Nieprawidłowe, krzywe ustawienie stawu prowadzi również do nierównomiernego jego zużycia
oraz naderwania. W większości przypadków, największy ból kolan pojawia się pomiędzy rzepką a
kością udową.
Typowy Artretyzm kolan, najboleśniej odczuwany jest podczas wychodzenia po schodach,
wstawania z krzesła oraz chodzenia na długie dystanse. Czasami chorzy skarżą się, że ich kolana
„ustępują”, co może sugerować uszkodzenie więzadła lub chrząstki, lecz zdecydowanie częściej
oznacza, że mięśnie wspierające staw są słabe. Również ścięgna objęte stanem zapalnym bywają
mylone z artretyzmem.
Prześwietlenia zazwyczaj wykazują objawy artretyzmu, lecz czasami ból spowodowany
artretyzmem występuje bez widocznych na prześwietleniu zmian. Wykonywanie badań krwi nie
jest wskazane, ponieważ nie są one pomocne w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów.
Zapewnienie ulgi w bólu pacjenta, często jest najpilniejszym problemem. Badania wykazały, że
niesteroidowe leki przeciwzapalne są lepsze niż acetaminofen czy paracetamol, jednakże
acetaminofen ma zdecydowanie mniej efektów ubocznych niż niesteroidowe leki przeciwzapalne,
przez co jest on preferowany, jako lek pierwszego rzutu.
Zastrzyki z kwasu hiualuronowego na staw nie wydają się być korzystne. Natomiast zastrzyki z
kortykosterydów podczas uśmierzania bólu mają tendencję do rozkładania kości stawów i działają
jedynie w ograniczonym zakresie. Glukozamina oraz Siarczan Chondroityny są często używane,
jako leki przeciwbólowe, jednak badania wykryły ich nieznaczną toksyczność oraz wskazały, że
ich skuteczność nie jest większa od skuteczności placebo (efekt dobrego samopoczucia,
pojawiający się przez wyobrażenie, że terapia może pomóc lub rzeczywiście pomoże).
W naszej opinii ćwiczenia wzmacniające mięśnie w nóg w okolicach kolana, w wielu przypadkach
są w stanie złagodzić ból i poprawić stabilność stawu. Ćwiczenia powinny być ukierunkowane na
poprawę równowagi oraz sprawności w wykonywaniu codziennych czynności, takich jak schylanie
się, wychodzenie po schodach, zginanie kolan podczas podnoszenia ciężarów.
Utrata zbędnych kilogramów połączona z umacniającymi ćwiczeniami jest uznawana za
najważniejszą (nadrzędną) formę aktywności. W przypadku, gdy staw jest zdeformowany,
czasami pomocne bywa również założenie aparatu ortopedycznego.
Wydaje się, że mieszkańcom północno-wschodniej Azji udało się zredukować zaognione stany
zapalne osteoartrozy. Nie ma jednak jednoznacznej odpowiedzi czy jest to genetyczne, czy
wynika ze składników diety stosowanej w tamtych regionach. Niektórzy twierdzą, że kurkuma
posiada antyzapalne właściwości i faktycznie, niektóre dane potwierdzają to twierdzenie, jednak
aby zalecić stosowanie kurkumy jako w pełni sprawdzonej terapii na artretyzm, należy wpierw
przeprowadzić dokładne badania.
Polecamy, abyś zrzucił/a trochę wagi, wzmocnił/a swoje mięśnie i być może opracował/a swój
program ćwiczeń ze specjalistą, który będzie Cię nadzorował. Często prosta ingerencja w swój
styl życia jest najbardziej efektywna!
Nasze rady nie obejmują interwencji chirurgicznej. Taka decyzja musi zostać skonsultowana z
lekarzem-specjalistą.
Artykuł Petera N. Landlessa i Allana R. Hadnysidesa z miesięcznika „Adventist World”
Tłumaczenie: Adam Kurz 10.11.2015